lek. Agata Leśnicka
Kolegium Studiów Doktoranckich
Teoria przywiązania głosi, że dziecko powinno nawiązać dobrą relację z co najmniej jednym głównym opiekunem, by jego dalszy rozwój społeczny zachodził prawidłowo. Sposób, w jaki otoczenie odpowiada na zachowania przywiązaniowe dziecka, ma ogromny wpływ na kształtowanie się u niego tzw. stylu więzi i tym samym rzutuje również na dorosłe relacje romantyczne. Okresem krytycznym dla ukształtowania się stylu więzi jest pierwszy rok życia. Treść wykładu koncentruje się na badaniach nad przywiązaniem u dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem procedury obcej sytuacji służącej do jego badania w tej grupie wiekowej, a także na zagadnieniu stylów przywiązania u osób dorosłych i narzędziach do ich badania. Koncepcja stylów więzi okazała się bardzo płodna i znajduje ona swoje zastosowania w badaniach nad adopcją, prowadzeniu psychoterapii czy leczeniu zaburzeń psychicznych, co również zostanie omówione. Poruszone zostaną także wątki dotyczące potencjalnych mechanizmów dziedziczenia stylów więzi.